W obliczu agresji Rosji na Ukrainę i trwającej na jej terenie wojny, gwałtownie rośnie odsetek ludzi dotkniętych jej skutkami. To ofiary działań wojennych: żołnierze, ale i ludność cywilna w tym kobiety i dzieci. Dotknięte kalectwem, traumą, wymagają natychmiastowej pomocy. Projekt RED CROSS MED CENTER jest Polską inicjatywą w duchu solidarności z narodem Ukraińskim.

Celem projektu jest wybudowanie na terenie Ukrainy sieci obiektów medycznych dedykowanych rehabilitacji. Projekt łączy inicjatywy środowisk twórczych: naukowego, akademickiego i biznesu. Projekt pilotażowy, zainicjowany przez fundację AYA Found we współpracy z Narodowym Związkiem Architektów Ukrainy, w styczniu 2023 na Forum 4 Designe Day w Katowicach. Autorem koncepcji jest art. proj. Aleksander Janicki, autor wielu nagrodzonych w Polsce i na świecie obiektów architektonicznych (np. Pawilonu Expo 2005 w Aichi w Japonii czy Dom Mikołaja Kopernika w Toruniu wyróżniony nagrodą EMYA 2022 (European Museum of the Year Award) jako jedyny obiekt z Polski.

Projekt RED CROSS MED CENTER jest w stadium projektowym we współpracy z architektami ukraińskimi. Obecnie powstają projekty trzech obiektów medycznych w wyznaczonych przez władze lokalne Ukrainy w Stryju, Brzeżanach i Tarnopolu.

Projekt RED CROSS MED CENTER, poza aspektem humanitarnym ma też wymiar symboliczny: ma być konkretnym dowodem wsparcia wolnego świata dla Ukrainy już teraz. Zainicjowany przez Polskę, wdrażać ma innowacyjny know-how tworzone w oparciu o międzynarodową sieć współpracy. Projekt łączy najnowsze zdobycze nauki, techniki i technologii. To HUB PRZYSZŁOŚCI, rzadka okazja adaptacji wielu nowatorskich rozwiązań w jeden holistyczny byt odpowiadający na konkretne potrzeby ludności cywilnej Ukrainy.

Projekt ma też potencjał w skali globalnej. Skalowalność i adaptatywność projektu do konkretnych potrzeb dedykowany może być też społeczności międzynarodowej: może być wdrażany w zapalnych miejscach świata. To projekt o charakterze holistycznym w duchu Nowego Europejskiego Bauhausu odpowiadający na wyzwania cywilizacyjne, zarazem realizujący cel nadrzędny: ratowanie ludzkiego życia i poprawę kondycji ludności cywilnej w miejscach ogarniętych wojną. Ukraina czeka. Zróbmy to razem! Давайте зробимо це разом! Let’s do this together! Zapraszamy!

Projekt RED CROSS MED CENTER skupia inicjatywy środowiska naukowego, akademickiego i biznesu. Działa przy wsparciu wielu instytucji z Polski i zagranicy w tym: Małopolska Okręgowa Izby Architektów Polskich, SARP, środowisko akademickie i naukowe Krakowa oraz fundacje: AYA Found i In Corpore. Powstały z inicjatywy Polski i ukraińskich środowisk twórczych, realizowany jest przez społeczność międzynarodową w tym: naukowców, architektów, projektantów, artystów, inżynierów, informatyków, twórców sztucznej inteligencji w diagnostyce i praktyce medycznej. To wyjątkowe polaczenie różnych rozwiązań o charakterze innowacyjnym. Holistyczny projekt RED CROSS MED CENTER realizowany jest w ramach programów: Kultura Futura e-POLIS i pomocowego dla obywateli Ukrainy – Kultura Futura Świt. Obejmuje działania natury praktycznej korzystając z osiągnięcia nauki z zakresu: medycyny obliczeniowej – polaczenie medycyny z informatyką i sztuczną inteligencją, robotyką i innowacyjnymi rozwiązaniami z dziedziny architektury związanych z medycyną przyszłości i zrównoważonym rozwojem w architekturze.

Celem projektu jest wybudowanie na terenie Ukrainy sieci obiektów medycznych bezpiecznych dedykowanych rehabilitacji. Już teraz wyznaczone są trzy lokalizację uzgodnione z samorządem lokalnym w Stryju, Brzeżanach i Tarnopolu. To konkretne zadanie, będące przykładem solidarności i współpracy międzynarodowej. Poza praktycznym działaniem w obszarze medycyny projekt ma też wymiar symboliczny – jest wyrazem solidarności między narodami.

To zatem wizytówka działania opartego na współpracy i kreatywności dla dobra potrzebujących na Ukrainie. Dzięki skalowalności także dedykowany społeczności międzynarodowej: może być wdrażany w zapalnych miejscach świata. To projekt o charakterze holistycznym w duchu Nowego Europejskiego Bauhausu odpowiadający na wyzwania cywilizacyjne zarazem realizujący cel nadrzędny: ratowanie ludzkiego życia i poprawę jego kondycji psychofizycznej.

Aleksander Baranowski
NSAU, koordynator projektów
+380 67 329 1167
alex.baranowski@ukr.net

Aleksander Janicki
Prezes AYA Found
autor projektu RED CROSS MED CENTER
członek Komisji Ekspertów Narodowego Stowarzyszenia Architektów ds. odbudowy i współpracy międzynarodowej.
+48 793397963
alekjanicki@gmail.com

BEZPIECZNY DOM ZDROWIA
BEZPIECZEŃSTWO W WIELU WYMIARACH

PRAWO MIĘDZYNARODOWE

Forma budynku nawiązuje do znaku graficznego Czerwonego Krzyża i chroni obiekt zgodnie z literą Konwencji Genewskiej.

BUDYNEK BEZPIECZNY

Jest obiektem o podwyższonym standardzie bezpieczeństwa.
W razie zagrożenia mobile skrzydła budynku AUTOMATYCZNIE się zamykają chroniąc pacjentów i personel przed ostrzałem i odłamkami

SATELITARNA SYGNALIZACJA OCHRONA

Budynek chroniony przez zintegrowany system satelitarny dedykowany obiektom medycznym.

BEZPIECZEŃSTWO EPIDEMIOLOGICZNE
INNOWACYJNE KNOW-HOW

Budynek chroniony przez zintegrowany system satelitarny dedykowany obiektom medycznym. BioMedAqua – to jedna z wielu innowacyjnych technologii które mają być składowymi budynku. Metoda dezynfekcji przez zamgławianie suchą mgłą pozwala na skuteczną eliminację patogenów w powietrzu. To w budownictwie novum.

Funkcjonalność w połączeniu z holistycznym ekosystemem
Ogrody wertykalne – świat natury i multi-sensorycznych doznań

To zarazem oaza – miejsce rehabilitacji, wyciszenia i zdrowia dla ofiar ale i bohaterów XX-wiecznej Europy. 
Obrońców wolnego świata.

M-30 / Droga Jedności Ukrainy / Droga Jedności Społeczności Międzynarodowej

Międzynarodowa droga M30 / ukr. Автошлях М 30 / – droga o znaczeniu międzynarodowym na Ukrainie, powstała 28 kwietnia 2021 roku w wyniku połączenia istniejących wcześniej magistrali M04 i M12. Ze swoją długością ponad 1400 kilometrów stanowi najdłuższą arterię w Ukrainie. Trasę utworzono w ramach obchodów 30-lecia niepodległości Ukrainy. Znana jest także jako Droga Jedności / ukr. Дорога єдності/. W ramach kampanii na rzecz realizacji projektu: RED CROSS MED CENTER, władze samorządowe już trzech miast Ukrainy, podjęły decyzje o przekazaniu działek pod tą inwestycję. To Stryj, Brzeżany i Tarnopol gdzie ma być realizowany projekt RED CROSS MED CENTER. Tym samym międzynarodowa droga M30 ma się stać Drogą Jedności Społeczności Międzynarodowej we wspieraniu narodu ukraińskiego w walce o wolność i pokój. Także w ujęciu metaforycznym: Droga Jedności w kontekście RED CROSS MED CENTER stać się ma nie tylko symbolem zjednoczonej Ukrainy ale i zjednoczonej Europy i wolnego świata, w dążeniu do uzdrowienia sytuacji geopolitycznej i końca wojny na Ukrainie.

Projekt RED CROSS MED CENTER, zainicjowany został przez jego autora – artystę, projektanta i innowatora w dziedzinie nowych mediów i architektury łączącej low-tech z high-tech, Aleksandra Janickiego podczas 4 DESIGNE DAYS 2023 w Katowicach. Jest realizowany we współpracy z NASAU / Narodowy Związek Architektów Ukrainy reprezentowanym przez prezesa Aleksandra Czyżewskiego i koordynatora NASAU Aleksandra Baranowskiego.

Aleksander Janicki, członek Rady Ekspertów Zawodowych realizujących zadanie polegające na „Koordynacji Działań na rzecz Odbudowy Ukrainy i Współpracy Międzynarodowej”, zarazem prezes Fundacji AYA Found realizującej projekt: KULTURA FUTURA ŚWIT zaprosił do współpracy twórców z Polski i Ukrainy m. in. Prezesa Oddziału Lwowskiego NASAU Nikola Szeremete i Bohdana Goya A7 Architects, wykładowcę na Politechnice Lwowskiej.

To projekt o charakterze holistycznym którego struktura i metodyka działania stać się ma wzorem tego typu placówek na świecie. A że jest oczekiwana w kraju objętym wojną, wyzwaniem jest jego realizacje w trybie ekstraordynaryjnym.

Szczególną okazją na stworzenie międzynarodowego lobby propagującego projekt na arenie międzynarodowej jest tegoroczny zjazd Polonii w Rzeszowie. To z tego grona będzie można stworzyć grupę inicjatywną i ambasadorów projektu RED CROSS MED CENTER na świecie. Jako świadomi obywatele świata cywilizacji zachodniej, bronionej przez Ukrainę, jesteśmy Im to winni. Wesprzyjmy naród Ukraiński. Ofiary nie mogą czekać. Zróbmy to razem! Давайте зробимо це разом! Let’s do this together!
Zapraszamy!

AYA FOUND / program: KULTURA FUTURA ŚWIT
swit.kulturafutura.eu
alekjanicki@gmail.com / +48 793397963

KALENDARIUM PROMOCJI PROJEKTU RED CROSS MED CENTER W POLSCE I ZA GRANICĄ

10 października 2022

Fundacja AYA Found we współpracy z Małopolską Okręgową Izbą Architektów RP i przy wsparciu Kraków 5020 zorganizowali wystawę pt. Architekci Ukrainy Wczoraj – Dzisiaj – Jutro. To pierwsza wystawa prac architektów Ukrainy która ze względu na wybuch wojny została zaprezentowana na terenie Polski właśnie w Krakowie w Pawilonie im. S. Wyspiańskiego następnie w Warszawie w siedzibie SARP.

Otwarciu wystawy prac architektów z Ukrainy towarzyszyła prezentacja prac plastycznych dzieci z Ukrainy mieszkających w Krakowie pt. “Dom marzeń” stworzonych w ramach programu Kultura Futura ŚWIT, a także było zaprezentowano mini-koncert Ukraińskiego amatorskiego teatru dla dzieci oryginalnego gatunku „NEW DAY”, pod dyrekcją reżyserki Julii Zabolotnej.

9 listopada 2022

W siedzibie warszawskiego Stowarzyszenie Architektów Polskich odbył się kolejny wernisaż wystawy „Pokój i wojna. Architektura Ukrainy”. W ramach wernisażu miała miejsce konferencja i panel dyskusyjny poświęcony kwestiom odbudowy zniszczonej wojną Ukrainy i pomocy ukraińskim architektom. Wydarzenie zorganizowane zostało przez Narodowy Związek Architektów Ukrainy, Stowarzyszenie Architektów Polskich oraz Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki. Dyskusja odbyła się w ramach otwarcia wystawy “Nagroda Roku 2021 Architektów Ukrainy”. 

Wydarzeniem towarzyszącym konferencji było podpisanie umowy o współpracy pomiędzy fundacją AYA FOUND z Krakowa a Narodowego Związku Architektów Ukrainy. Umowa została zawarta  w siedzibie SARP w Warszawie a uroczysty podpis pod dokumentem o współpracy złożyli: przez prezes Narodowego Związku Architektów Ukrainy Oleksandr Czyżewski oraz prezes AYA FOUND art. proj. arch. Aleksander Janicki twórca projektu KULTURA FUTUA ŚWIT / Світанок / SUNRISE.

17-19 grudnia 2022

We Lwowie wystartował festiwal architektoniczny “Вежа+”. Tematami przewodnimi IV Międzynarodowego Festiwalu Architektury i Sztuki były dwie kwestie: “Wojna. Architektoniczny wymiar” oraz “Architektura Nowej Ukrainy. Rekonstrukcja”. Spotkanie środowiska architektów z Ukrainy z nielicznym udziałem gości z zagranicy, miało na celu prezentację i omówienie wyników prac architektów Ukrainy z mijającego roku, a także zdefiniowanie wyzwań na rok 2023. 

Na zaproszenie VEZHA Festival we Lwowie miał miejsce także wykład art. proj. arch. Aleksandra Janickiego dotyczący jego działalności projektowej m. innymi dot. nagrodzonych projektów budynków Teatru KTO  w Krakowie i Muzeum Dom Kopernika w Toruniu oraz realizacji wdrażających w praktyce dezyderaty Nowego Europejskiego Bauhausu. M. in. została zaprezentowany projekt o  futurystycznym charakterze pt. Wesoła Hub w Krakowie czy HHOUS i Pawilony ekspozycyjnego łączący tężnię z pawilonu High-tech czy obiektem służącym rehabilitacji – infrastruktury przyszłego parku w centrum Krakowa. 

W ramach delegacji fundacji AYA Found do Ukrainy na IV Międzynarodowego Festiwalu Architektury i Sztuki VEZHA odbyła się także wizyta studialna w zamku Świrz, gdzie prezes НСАУ Oleksander Czyżewski wręczył jako symbol przyszłej współpracy ukraińsko-polskiej – miniaturę zamku Świrz prezesowi projektu Kultura Futura – Świt Aleksandrowi Janickiemu. W wizycie udział wzięli poza prezesami, koordynator projektu ze strony Ukrainy Aleksander Czyżewski i koordynator projektu ze strony polskiej, reprezentująca fundację AYA Foud Vira Prypastnik / UA.

28 stycznia 2023

4 Design Days 2023 w Katowicach.

W konferencji i wystawie projektów z Ukrainy i Polski (autorstwa A. Janickiego z zespołem) wzięłi udział, między innymi, przedstawiciele Stowarzyszenia Architektów z Ukrainy – prezes Oleksandr Czyżewski i koordynator projektu Aleksander Baranowski, oraz prezes AYA Found – Alek Janicki i przedstawiciel Małopolskiej Izby Architektów RP Piotr Chuczacz.

Zwieńczeniem międzynarodowej konferencji z udziałem delegacji wybitnych architektów z Ukrainy było wręczenie modelu kompleksu szpitalnego – koncepcji A. Janickiego RED CROSS MED CENTER – uznanego jako symbol bezpiecznego domu – wolnej Ukrainy. Koncepcja budynku za zgodą centrali RED CROSS w Genewie.

12 maja 2023

TRANS/IT/US Alek Janicki i przyjaciele.

Inauguracja współpracy polsko-ukraińskiej na terenie ogarniętej wojną Ukrainie na Zamku w Świrz.
Organizacja: Narodowy Związek Architektów Ukrainy i AYA FOUND – Polska w ramach: Kultura Futura e-POLIS, Kultura Futura Swit i XX Bienalle Sztuki Mediów WRO 2023 / AYA Found / KULTURA FUTURA
Michał Musielak, Jacek Krok, Andrzej Czop, Liudmyla Tyrak, Jacek Pilch, Anastasiia Karachun, Andrii Sacheva, Veronika Hapchenko, Mariia Mytrofanowa, Marianna Janicka-Kordasz, Valeriia Ananina, Tania Bulaj, Larysa Luchynska, Tania Ternovska, Oksana Zhupko.

20 maja 2023

Projekt DNA Ucraino VENICE 2023. To wystawa skoncentrowana na symbolicznym badaniu Genius Loci ukraińskiej kultury z myślą o kreatywności w kontekście przyszłości i rekonstrukcji kraju po wojnie.

Projekt, który wypełniał luki w naszej rekonstrukcji przeszłości, kruchej i delikatnej, ale niosącej potężną siłę transformacji na przyszłość. 
Projekt był głosem, który pomoże wzmocnić europejski przekaz w kontekście wojny i promować dialog kulturowy, wzajemną integrację kontekstów ukraińskich i europejskich w nowych czasach.

Zaproszony przez Narodowy Związek Architektów Ukrainy przedstawiciel AYA Found Aleksander Janicki przekazał rzeźbę Kamień węgielny swojego autorstwa, będącą symbolem rodzącego się nowego miejsca na mapie Europy – Hubu Świrz w którym ma miejsce wystawa prac studentów z Ukrainy studiujących w Polsce w ramach działań pomocowych oraz projekty i cykl fotografii autorstwa A. Janickiego stworzonych we współpracy z Anastasiią Karachun  z Fundacji AYA Found.
Przy “kamieniu węgielny” z Roberto Bianconi dzięki któremu wystawa DNA Ukrainy odbyła się w tak szczególnym miejscu i czasie.

15 czerwca 2023

Ukraińsko-polski program współpracy na rzecz budowy serii ośrodków rehabilitacyjnych RED CROSS MED CENTER zainicjowany przez autora – na drodze łączącej zachód i wschód Ukrainy. Decyzją mera miasta Stryj i Głównego Architekta Miasta została określona pierwsza szpitala. Pilotażowy ośrodek zostanie zbudowany w Stryju. Kolejna wizyta ma mieć miejsce już niebawem w Bierieżanach. 

Lwowska Obwodowa Administracja Państwowa, Lwowski Związek Architektów Ukrainy, Narodowy Związek Architektów Ukrainy – НСАУ, Kultura Futura, Stryjska Rada Miejska, Alek Janicki, Oleh Kanivets, Bohdan Hoy.

​

29 czerwca 2023

Prezentacja projektu architektoniczno-artystycznego DNA UKRAINY w Kijowie

3-4 lipca 2023

Międzynarodowa konferencja architektoniczna „Architektura wyzwań. Odbudowa Ukrainy” w Warszawie. We współpracy z Politechnika Warszawska, Narodowym Instytutem Dziedzictwa.

2-6 lipca 2023

Udział w Kongresie UIA w Kopenhadze

25-27 sierpnia 2023

Wystawa w Gdyni.

20-21 września 2023

KIAF – Krakow International Interior&Architecture Fair, Expo Kraków – wystawa projektów z Ukrainy i Polski ze uroczystą prezentacją projektu: RED CROSS MED CENTER z udziałem władz Ukrainy i Polski oraz środowiska architektonicznego i budowlanego.

21-22 września 2023

Kongres Odbudowy Ukrainy COMMON FUTURE – Targi Poznańskie 2023 / 1000 uczestników, 40 debat z udziałem 100 prelegentów

29 września – 1 października 2023

Festiwal Architektury WIEŻA we Lwowie / AYA FOUND Wenecja, zamek Świrz – Ukraina

3-4 października 2023

Udział w Tygodniu Architektury w Madrycie

12-13 października 2023

Międzynarodowa konferencja „UREHERIT: Architects for heritage in Ukraine: recreating identity and memory”. Lwów – Ukraina

26-27 października 2023

Udział w Biennale Architektury w Krakowie. Wystawa prac architektów Ukrainy. Wystawa projektów z Ukrainy i Polski z uroczystą prezentacją projektu: RED CROSS MED CENTER z udziałem władz Ukrainy i Polski oraz środowiska architektonicznego i budowlanego.

26 października 2023

Wystawa TRAN/IT/US – Świrz-Lwów-Kraków-Wenecja-Wrocław-Kraków – podsumowanie międzynarodowego projektu AYA Found dotyczącego pomocy uchodźcom w Polsce i organizacji pomocy na Ukrainie.

listopad 2023

Prezentacja konkursu Premia NSAU w okręgowych oddziałach w Dnieprze, Czerkasach, Charkowie.

23 grudnia 2023

Krajowy Zjazd NSAU – Ogłoszenie wyników konkursu „Nagroda Narodowego Stowarzyszenia Architektów Ukrainy”, Kijów

W ramach propagowania idei RED CROSS MED CENTER pracuje Komisja Ekspertów Narodowego Stowarzyszenia Architektów ds. odbudowy, Fundacja Izby Architektów NSAU, Stowarzyszenia Architektów Polskich, Izba Architektów RP. NSAU aktywnie uczestniczy w tworzeniu Kodeksu Budowlanego Ukrainy / seminaria kompanii partnerskich w Kijowie oraz innych miastach kraju.

Przygotowywana jest też kampania informacyjno-promocyjna RED CROSS MED CENTER w Polsce i za granicą w tym w szczególności w Stanów Zjednoczonych Ameryki, krajach UE we współpracy z Komisją Europejską oraz na terenie Japonii we współpracy z PORT OF HUMANITY TSURUGA MUSEUM.

Zapraszamy do współpracy!

​

Józef Czapski
Ekspozycja stała w Pawilonie Józefa Czapskiego
Muzeum Narodowe w Krakowie

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Praca Aleksandra Janickiego Po-widok II strukturalnie ujęta jest w rzędy i kolumny pojedynczych, niewielkich ekranów. „Przepływają” przez nie fotografie odsyłające do 55 punktów umiejscowionych na jednej z najsłynniejszych tras świata: drogi Wschodniego Wybrzeża w Japonii, znanej jako Tōkaidō, łączącej Tokyo i Kyoto.  Okazjonalnie przetykane są obrazami zaczerpniętymi z Google Street View będącymi niemal bezpośrednim odniesieniem do fotografowanych miejsc.

Tōkaidō jest znakiem i jednocześnie symptomem japońskiej modernizacji. Trasa wpisuje się w co najmniej cztery konteksty, związane z historycznym rozwojem tego kraju: jej nazwa określała szlak komunikacyjny (do początków ery Meiji, czyli do 1868 roku), trasę kolejową (w okresie Meiji, czyli w latach 1868-1912), region ukształtowany w okresie starożytnej Japonii i wreszcie – w czasach nam już współczesnych, w latach 60 i 70. XX wieku – imponujące megalopolis, ciąg komunikacyjny największych japońskich miast (Tokyo, Nagoyi, Kyoto, Osaki i Kobe). Jest to jednocześnie trasa, w którą wpisane są niezwykle bogate konteksty kulturowe. Już sama jej struktura oparta jest na jednej z bardzo ważnych historii buddyjskich. Liczba stacji mędzy Tokyo i Kyoto ucieleśnia losy jednego z bohaterów Avatamsaka Sutry, Sudhany, który – poszukując oświecenia – udał się do pięćdziesięciu trzech nauczycieli mających służyć mu w tym pomocą. Wędrówka tą, ważną komunikacyjnie i kulturowo, trasą przywodzi nieodmiennie na myśl ducha XIX-wiecznych drzeworytów ukiyo-e Utagawy Hiroshige z serii Pięćdziesiąt trzy przystanki na  Tōkaidō, w których  sportretowane zostały stacje shukuba. Wcześniej wielokrotnie wędrował tą trasą niestrudzony poeta-podróżnik, Bashō – jedna z jego najbardziej znanych peregrynacji, rozpoczęta we wrześniu 1684 roku, trwała siedem miesięcy i przyniosła w efekcie poetycki dziennik podróży, Nozarashi kikō (The Records of a Weather-exposed Skeleton). Wędrówka szlakiem Tōkaidō jest więc czymś znacznie więcej, niż tylko przemierzaniem trasy między  koordynatami przestrzennymi: jest zanurzeniem w multisensoryczną i wyobrażeniową przestrzeń pamięci. Chodzi przy tym zarówno o pamięć indywidualną, na którą składają się jednostkowe przeżycia, jak i tę wspólną, która często przybiera miano tradycji. Ten wymiar specjalny – francuski filozof, Henri Lefevbre, nazwał „przestrzenią przeżywaną” – formą doświadczenia, w której codzienne, zwyczajne praktyki zbiegają się ze sferą wyobrażeń zawartych w reprezentacjach i pojęciach, w fantazji artystów i reakcjach mieszkańców oraz wędrowców. Współcześnie zasoby pamięci (a zarazem doświadczania przestrzeni) są także zasilane obrazami elektronicznymi, rodzącymi się w wyniku wielokrotnego przetwarzania danych. Jest tak zwłaszcza w przypadku serwisów mapowych, na czele z najpopularniejszym, niemal wszechobecnym standardem Google Maps i Google Earth.

Znane obrazki z Google Street View, które przeplatają się w pracy Janickiego z rwanym, nieregularnym pulsem przepływających przez ekrany monochromatycznych fotografii, stanowią  paradoksalne z punktu widzenia ontologii medialnej formy z pogranicza reprezentacji i symulacji. Pozorny realizm reprezentacji fotograficznej (kogóż nie fascynowały przeróżne szczegóły życia ulicy możliwe do wyśledzenia w Google Street View) jest jedynie przesłoną dla trójwymiarowej, nawigowalnej formy będącej efektem hybrydowego kompozytowania, czyli łączenia tekstur i brył z bibliotek programów, w których powstają (ze starannie zaplanowanym strumieniem fotografii wykonanych ze specjalnego samochodu Google). W efekcie Po-widok II wskazuje zarówno na niestabilność obrazowych odniesień, jak i na palimpsestowość samej pamięci, opartej nie tylko na nakładaniu się porowatych i nieciągłych warstw indywidualnych wspomnień, ale także na fuzji jednostkowego, przeżywanego doświadczenia z wplecionymi weń medialnymi reprezentacjami. Jednym z jej źródeł jest wspomniane już nałożenie się współcześnie kolejnych warstw reprezentacji. W przypadku drogi Tōkaidō, przypomnijmy, chodzi o przestrzeń przeżywaną o ogromnej gęstości znaczeniowej zakorzenionej w niezwykle bogatej historii. Towarzyszy jej proliferacja obrazów medialnych, krążących w cyfrowym krwioobiegu globalnych sieci komunikacyjnych. Tkwiąc w samym środku tego procesu i podróżując jednocześnie w realnej, fizycznej przestrzeni oraz jej wielomedialnych analogonach często sami nie wiemy, czy postrzegane przez nas obrazy przynależą do naszej osobistej pamięci czy też stanowią fragment kłącza spajającego nas z historią miejsca. Po-widok II nie daje jasnej odpowiedzi na tak postawione pytanie, może być raczej postrzegany jako forma negocjacji: tego, co bardzo szczególne i wyjątkowe (można tutaj sytuować kulturowe konteksty Drogi Wschodniego Wybrzeża, a także tryby, gatunki i formy charakterystycze dla sztuki japońskiej – czy szerzej – estetyki Wschodu) z tym, co uniwersalne i uniwersalizujące (programistyczne procedury określające zasadniczą warstwę cyfrowych i sieciowych archiwów oraz repozytoriów pamięci). Z tej perspektywy istotny staje się nie tyle egzotyzm odległych kulturowo punktów odniesienia, ile raczej sytuacja wędrówki jako interfejsu między swojskim (jednostkowym, specyficznym) i obcym; między tym, co postrzega się jako pamięć własną, niepowtarzalną i indywidualną, a tym, co zostało ukształtowane przez  formy medialne przynależące do różnych porządków – tradycyjnych form reprezentacji obrazowej oraz mediów audiowizualnych, cyfrowych i sieciowych.

Najbardziej wyrazistą metaforą takiej negocjacji mogą być obrazy z Google Street View wyposażone w napisy po japońsku; dobrze znany interfejs został wyposażony w znaki, które jawią się wręcz abstrakcyjnie i graficznie w swojej obcości.  Forma instalacji (ekrany uporządkowane w szeregi i kolumny) przywodzi jednocześnie na myśl odbitki harimaze – łączące strukturalnie w jednym arkuszu kilka stacji szlaku Tōkaidō, prezentowanych zazwyczaj w różnych porach roku. Słynna seria ukiyo-e Utagawy Hiroshige, Pięćdziesiąt trzy przystanki na Tōkaidō, nosi ślady transmedialności łącząc historię kartografii i sztuk wizualnych. Japoński drzeworytnik daleki był w przedstawianiu miejsc od całkowitego realizmu, kierując się często – bardziej niż chęcią osiągnięcia wierności przedstawienia – potrzebą wpisania swoich prac w pewne konwencje wizualne sztuki japońskiej. Przeznaczeniem odbitek składających się na pięć serii harimaze, które powstały między 1840 a 1850 rokiem była w gruncie rzeczy wędrówka przez różne powierzchnie – mogły być swobodnie odrywane i przemieszczane, a ich porządek mógł być niemal dowolnie rekreowany. Tak dzieje się również z płynnymi (i płynącymi) obrazami Aleksandra Janickiego składającymi się Po-widok II – podobnie, jak to przydarza się obrazom, które próbujemy zachować w (technologicznie dzisiaj wzmocnionej) pamięci.

video, mapping 3D

Centrum Sztuki Mościce, Tarnów

• 

• 

• 

• 

Historia projektu sięga roku 2005. Wtedy w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha miała powstać instalacja towarzysząca wystawie wierszy haiku w tłumaczeniu Czesława Miłosza. Głównym motywem instalacji miał być rodzaj suchego ogrodu zen, którego charakterystyczna forma z białego żwiru miała układać się w formę linii papilarnych poety. Odbicie linii papilarnych Czesława Miłosza zdobyli w tym celu Krystyna Zachwatowicz i Andrzej Wajda – wielcy zwolennicy projektu. Niestety ze względów finansowych projekt nie doszedł wtedy do skutku.
Po latach, idea powróciła pod nieco zmienioną postacią instalacji w przestrzeni publicznej. Odbicie linii papilarnych Poety wycięto w stalowej blasze. Przeskalowane – bo wielokrotnie powiększone tworzą ażurową płaszczyznę. Pod jej poziomem rozsypany jest specyficzny rodzaj kruszywa – to masa liter przypominających żwir w ogrodach zen. Rzeźbę można oglądać do końca roku.

Ślad to pierwszy z projektów Aleksandra Janickiego zaplanowanych w Krakowie w ramach obchodów Roku Miłosza.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Trzy kule (każda o wymiarach od 1,5 do 2,5 m) wykonane ze stali i pomalowane na biało, o strukturze przypominającej pomiętą kartkę papieru, ustawione na szarych drobnych kamykach przypominających płaszczyznę ogrodu zen, stanęły przed gmachem głównym Muzeum Narodowego w Krakowie. W centralnym punkcie kompozycji znajduje się stalowa tabliczka z wygrawerowanym utworem haiku autorstwa poety Kikaku, w tłumaczeniu Czesława Miłosza.

Instalacja Haiku autorstwa Aleksandra Janickiego to już druga – po ustawionej tuż przy Bulwarach Wiślanych, na placu przed Centrum Obsługi Ruchu Turystycznego rzeźbie Ślad – praca zrealizowana w ramach projektu Miłosz Wyzwolony – krakowskie obchody roku Czesława Miłosza, którego operatorem jest Instytut Książki. Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

• 

• 

W centrum Krakowa stanął nietypowy przystanek z polerowanej stali. Z głośników wewnątrz wiaty płynie muzyka Chopina. To kolejna odsłona projektu “Chopin w mieście”.
Dźwięki płynące z głośników wewnątrz wiaty odizolują słuchacza od zgiełku miasta, czasem zaś dźwięki te będą się przenikać. Przystanek został wyposażony w infomat – przy użyciu ekranu dotykowego będzie można wejść na stronę internetową www.chopinwmiescie.pl lub na stronę z informacjami turystycznymi o Krakowie.

“Na tym przystanku nie doczekamy się autobusu ani tramwaju. To będzie podróż imaginacyjna. Nikt nie może przewidzieć, dokąd w wyobraźni zaprowadzi przypadkowych słuchaczy sącząca się z głośników muzyka Chopina”

Chopin SAT to instalacja szczególna: jej nowoczesna forma współgra z nowoczesną treścią. W środku kuli słychać bowiem muzykę Chopina, ale w nowoczesnych aranżacjach. To też fenomen, że muzyka okresu romantyzmu po dziś dzień inspiruje współczesnych twórców, którzy z muzyką klasyczną raczej się nie kojarzą. Jak przystało na instalację XXI wieku repertuar będzie się dynamicznie zmieniał, tworząc w sumie przegląd współczesnych reinterpretacji muzyki klasycznej.

Forma multimedialnej instalacji z pogranicza rzeźby i architektury, to niezwykła ażurowa kula. Po wejściu do jej środka okazuje się, że to swoista mini muszla koncertowa, w której rozbrzmiewa muzyka Chopina. Przygodny przechodzień uciekając przed zgiełkiem ulicy może nagle znaleźć się w odrealnionym świecie dźwięków.

Kula satelitarna – Chopin SAT spełnia też bardziej prozaiczną, choć istotną rolę. Wyposażono ją w panel dotykowy, który poza możliwością dowiedzenia się niemal wszystkiego o emitowanym właśnie utworze, pozwala także połączyć się ze stroną: www.chopinwmiescie.pl, a także ze stronami internetowymi opisującymi aktualne wydarzenia kulturalne i przekazującymi informacje z Krakowa.

Wernisaż w Pawilonie Wyspiańskiego

By stworzyć projekt “Plaża” zostało zużytych 15 ton piasku kwarcowego wraz z dodatkami.

W celu podniesienia walorów turystycznych miasta, w samym centrum Krakowa została oddana do użytku plaża. Ma być dostępna dla wszystkich chętnych – nieodpłatnie! Jej korzystne umiejscowienie oraz sprzyjający odprężeniu mikroklimat cieszyć się będą niewątpliwie sporą popularnością.

Orgiami to kolejny etap projektu “Chopin w mieście”, realizowanego przez Krakowskie Biuro Festiwalowe.

Rzeźba jest symbolem dialogu tradycji z nowoczesnością. Żuraw uznawany jest w Japonii za symbol długowieczności, a ten Krakowski ma 5m wysokości i wykonany jest ze stali.

Obok ustawiono abstrakcyjne formy przedstawiające wybrane etapy składania origami. Dodatkowym elementem jest dźwięk: wokół rzeźby rozmieszczono kolumny, przystosowane do pracy na zewnątrz, które emitują utwory Chopina, grane m.in. przez Marthe Argerich, Vladimira Ashkenazego, Claudio Arrau i Rafała Blechacza.

Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha od początku istnienia skupia się na dialogu kultur dalekiego wschodu i europejskiej, a twórczość Chopina jest szczególnie bliska Japończykom. Dodatkowo, odsłonięcie Orgiami zbiegło się w czasie z rocznicą wizyty w Krakowie Pary Cesarskiej Japonii oraz Ambasadora Japonii, Yuichi Kusumoto.

Pawilon im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (multimedialny spektakl).

• 

• 

Wystawa interaktywna, Bunkier Sztuki

Wystawa to prace siedmiu artystów wybranych przez art-kuratora Aleksandra Janickiego do wspólnego projektu. Powstałe prace dotyczą problemu identyfikacji jednostki we wszechobecnej globalizacji, która nie omija też Polski. Ekspozycja ma spełniać rolę artystycznego opisu zjawiska. Jest jak labirynt, gra z widzem, w której najbardziej oczywiste rzeczy poddawane są w wątpliwość, wątpliwość do których już na wstępie lepiej się odnieść z rezerwą, ograniczonym zaufaniem i czujnością. To przewrotny projekt, dotykający zagadnienia tożsamości.

Wystawa staje się jednocześnie impulsem do wielu przemyśleń, pokazuje jak kultura i środowisko, w którym człowiek się wychowuje, wpływa na kształtowanie jego osobowości na każdym etapie życia.
Wiele prac ma charakter interaktywny, co pozwala widzowi „wciągnąć się” w projekt i chociaż przez chwilę żyć jego ideą.

Zobaczyć możemy m.in. wielkoformatowe fotografie niemowląt, wykonane w manierze zdjęć reklamowych. Dzieci posiadają już wtedy „atrybuty” człowieka modnego: makijaż, tatuaż, kolczyk. Tak od najmłodszych lat wpisywani jesteśmy w określone role społeczne, płciowe i kulturowe.

Mamy też film przedstawiający dzieci różnych kultur i ras, deklamujące fragment Inwokacji z Pana Tadeusza „Litwo, Ojczyzno moja” – tekst najczęściej uważany za najbardziej określający polską tożsamość narodową (pomijając sprawę jak bardzo ma się teraz Litwa do Polski), recytowany przez przedstawicieli różnych ras, skłania do refleksji.

Inną ilustracją problemu tożsamości narodowej jest seria fotografii zatytułowana Nazista, a wykonana na planie filmu “Karol. Człowiek, który został papieżem”, gdzie Janicki jako statysta wcielił się w rolę nazistowskiego oficera Boellera podczas przyjęcia wydawanego przez Hansa Franka na Wawelu.

Jest też zegar, na którego cyferblacie obracają się wskazówki kilku stref czasowych jednocześnie. W rzeczywistości to ten sam moment, zwracamy więc uwagę na umowność pojęcia czasu.

Jak dochodzi się do wniosku, wszystko jest umowne i wyrasta z określonego środowiska społecznego, geopolitycznego, ekonomicznego i kulturowego. Czy w takim razie coś takiego jak czysta tożsamość istnieje?

• 

• 

Pawilon Polski powstał jako metaforyczna przestrzeń, podporządkowana hasłu polskiej prezentacji Dostrzeż Piękno. Mieści się ono w szeroko zdefiniowanej tematyce wystawy Expo 2005 Aichi: Macierz natury — sztuka życia – ekologia. Sama prezentacja skupiona jest wokół dwóch tematów przewodnich: sylwetki Fryderyka Chopina oraz kopalni soli w Wieliczce, w specjalnie zaaranżowanej scenerii imitującej podziemne groty solnej.
Głównymi elementami architektonicznymi kreującymi przestrzeń ekspozycyjną są: eksperymentalna wiklinowa elewacja pawilonu, wykonana przy użyciu prototypowej technologii opartej o modularny układ przestrzennie wygiętych stalowych ram, oplecionych białą wikliną (Salix Sp.) – odmianą wierzby powszechnie kojarzonej z muzyką Chopina (porównaj na przykład pomnik Chopina w Łazienkach) i krajobrazem mazowieckim; ekspresyjna i lekka forma, przypominająca pędzony wiatrem biały obłok, generowana jest za pomocą technik komputerowych, a jej wykonanie powierzone zostało artystom rękodzielnikom z rejonu Rudnika nad Sanem; symboliczny przekrój przez Polskę: od morza na północy po górskie szczyty na południu, jest jednocześnie wielofunkcyjną, amfiteatralną przestrzenią do projekcji multimedialnych (prezentujących główne tematy pawilonu), koncertów muzycznych, spotkań autorskich, itp. W przestrzeni tej nad sceną zawieszona jest szklana rzeźba fortepianu (autor: Tomasz Urbanowicz), a przejściu w kierunku „gór” towarzyszy instalacja multimedialna Echo (autor: Aleksander Janicki), łącząca obrazy i etiudy filmowe (5 projekcji w płaszczyźnie podłogi) z lokalnie ukierunkowanym dźwiękiem.

„Podziemna” solna komnata, wyłożona autentycznymi blokami solnymi z Wieliczki jest dramatyczną i kontrastującą ze współczesną w charakterze częścią „nadziemną”, przestrzenią ilustrującą ponad sześćsetletnią historię kopalni, oddziałującą na wszystkie zmysły widza. Projekt pawilonu, przemawiający architektonicznym językiem high-tech i low-tech jest próbą stworzenia wizerunku Polski jako nowoczesnego kraju, dynamicznie rozwijającego się technologicznie, a jednocześnie dbającego zarówno o historyczną pamięć i tradycję, rękodzieło i ekologię, jak też o współczesną kulturę i sztukę (w tym architekturę).

Autorzy:

arch. Krzysztof Ingarden, artysta plastyk Aleksander Janicki

Nagrody:

– I nagroda w konkursie im. Macieja Nowickiego za innowacyjne rozwiązania w architekturze polskiej – edycja I – „Architektura Koloru”, 2007
– I nagroda w kategorii „Przestrzenie Ekspozycyjne” w międzynarodowym konkursie architektonicznym ContractWorld Award 2007 (Hanower, Niemcy)
– Nagroda Ministra Budownictwa I stopnia „Za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie architektury i budownictwa” dla zrealizowanego projektu, 2006
– Nagroda Roku SARP 2005 za najlepszy zrealizowany obiekt
– Honorowe wyróżnienie w konkursie Orły REFE 2005
– Nagroda SARP Kraków – Projekt Roku 2004
– Nagroda specjalna Prezydenta Miasta Krakowa w konkursie SARP Kraków „Projekt roku 2004 – Realizacja Roku 2004” w kategorii Projekt Roku 2004

• 

• 

•