Pawilon Polski powstał jako metaforyczna przestrzeń, podporządkowana hasłu polskiej prezentacji Dostrzeż Piękno. Mieści się ono w szeroko zdefiniowanej tematyce wystawy Expo 2005 Aichi: Macierz natury — sztuka życia – ekologia. Sama prezentacja skupiona jest wokół dwóch tematów przewodnich: sylwetki Fryderyka Chopina oraz kopalni soli w Wieliczce, w specjalnie zaaranżowanej scenerii imitującej podziemne groty solnej.
Głównymi elementami architektonicznymi kreującymi przestrzeń ekspozycyjną są: eksperymentalna wiklinowa elewacja pawilonu, wykonana przy użyciu prototypowej technologii opartej o modularny układ przestrzennie wygiętych stalowych ram, oplecionych białą wikliną (Salix Sp.) – odmianą wierzby powszechnie kojarzonej z muzyką Chopina (porównaj na przykład pomnik Chopina w Łazienkach) i krajobrazem mazowieckim; ekspresyjna i lekka forma, przypominająca pędzony wiatrem biały obłok, generowana jest za pomocą technik komputerowych, a jej wykonanie powierzone zostało artystom rękodzielnikom z rejonu Rudnika nad Sanem; symboliczny przekrój przez Polskę: od morza na północy po górskie szczyty na południu, jest jednocześnie wielofunkcyjną, amfiteatralną przestrzenią do projekcji multimedialnych (prezentujących główne tematy pawilonu), koncertów muzycznych, spotkań autorskich, itp. W przestrzeni tej nad sceną zawieszona jest szklana rzeźba fortepianu (autor: Tomasz Urbanowicz), a przejściu w kierunku „gór” towarzyszy instalacja multimedialna Echo (autor: Aleksander Janicki), łącząca obrazy i etiudy filmowe (5 projekcji w płaszczyźnie podłogi) z lokalnie ukierunkowanym dźwiękiem.
„Podziemna” solna komnata, wyłożona autentycznymi blokami solnymi z Wieliczki jest dramatyczną i kontrastującą ze współczesną w charakterze częścią „nadziemną”, przestrzenią ilustrującą ponad sześćsetletnią historię kopalni, oddziałującą na wszystkie zmysły widza. Projekt pawilonu, przemawiający architektonicznym językiem high-tech i low-tech jest próbą stworzenia wizerunku Polski jako nowoczesnego kraju, dynamicznie rozwijającego się technologicznie, a jednocześnie dbającego zarówno o historyczną pamięć i tradycję, rękodzieło i ekologię, jak też o współczesną kulturę i sztukę (w tym architekturę).
Autorzy:
arch. Krzysztof Ingarden, artysta plastyk Aleksander Janicki
Nagrody:
– I nagroda w konkursie im. Macieja Nowickiego za innowacyjne rozwiązania w architekturze polskiej – edycja I – „Architektura Koloru”, 2007
– I nagroda w kategorii „Przestrzenie Ekspozycyjne” w międzynarodowym konkursie architektonicznym ContractWorld Award 2007 (Hanower, Niemcy)
– Nagroda Ministra Budownictwa I stopnia „Za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie architektury i budownictwa” dla zrealizowanego projektu, 2006
– Nagroda Roku SARP 2005 za najlepszy zrealizowany obiekt
– Honorowe wyróżnienie w konkursie Orły REFE 2005
– Nagroda SARP Kraków – Projekt Roku 2004
– Nagroda specjalna Prezydenta Miasta Krakowa w konkursie SARP Kraków „Projekt roku 2004 – Realizacja Roku 2004” w kategorii Projekt Roku 2004
